Waarom begin je niet met bloggen, vroeg een kennis mij, toen ik vertelde dat ik al jaren een boek wil schrijven, maar het er maar niet van komt.
Deze opmerking bleef in mijn hoofd hangen..ja, waarom niet?
De vakantie is net begonnen, ik heb veel vrije tijd nu, en dus ben ik op internet gaan speuren hoe het bloggen werkt.
En hier is 'ie dan, mijn eerste blogpost :-)
Allereerst zal ik de titel maar even uitleggen: tweedehands leven.
Hoewel ik hoop dat mijn blogs in de toekomst een hoop mensen zal bereiken, verwacht ik dat in het begin alleen wat familieleden en vrienden mijn blogs zullen lezen. En die weten allen dat ik doof ben sinds mijn babytijd.
Doof zijn in deze maatschappij betekent voor mij tweedehands leven. Dit wil ik graag toelichten:
als kind groeide ik op in een overwegend horende omgeving, met veel gesproken woorden om mij heen. Zolang men op mij gericht was, en duidelijk praatte, kon ik een en ander wel verstaan.
Maar zodra er een buurvrouw binnen kwam lopen om koffie te drinken met mijn moeder, dan verstond ik er bijna niks meer van. Gelukkig praatte mijn moeder me wel altijd bij, als ik wilde weten waar het gesprek over ging.
Je moest dan eigenlijk altijd even wachten, het ergste vond ik dat altijd bij het moppen tappen. Onze buurman vroeger had altijd wel een mop te vertellen, grappige is dat op het einde van de mop men altijd sneller gaat praten, omdat de grap eraan komt.
Dus buurman vertelt een mop, heel rustig zodat ik het ook kan verstaan, en dan de laatste zin gaat heel snel, en mis ik dus de clou. Iedereen lachen en ik nog niet, want ik weet de grap nog niet. Wat er dan gebeurde is dat vooral mijn moeder of mijn zusje dan even de zin herhaalde, maar eigenlijk was de lol dan eraf. Iedereen was al uitgelachen en dan kwam ik erachter aan.
Dat geeft een gevoel dat je niet direct mee kunt doen. Heel lang heb ik nagedacht hoe ik dat moest benoemen en nu heb ik het geschikte woord gevonden: tweedehands.
Tweedehands in die zin van uit de tweede hand informatie krijgen. Niet rechtstreeks informatie kunnen verwerven, maar afhankelijk zijn van personen in de omgeving die dit voor je verduidelijken.
Het klinkt misschien deprimerend, en dat was het ook. Nu is het hooguit frustrerend.
Met mijn blogs wil ik vertellen over mijn leven als doof persoon in een horende wereld. Waar loop ik tegenaan, wat vind ik lastig, hoe reageren mensen? Dit wil ik doen op een luchtige manier, met een snufje humor er door. Ik hoop dat me dat gaat lukken, zodat er via mijn posts meer begrip ontstaan voor mensen met een gehoorbeperking.
Tot zover, tot slot wens ik mijn volgers veel leesplezier toe.

Wil je reageren op mijn eerste blog, heel graag!
Iris.